Overslaan en naar de inhoud gaan

Esther Verhoef over ‘De kraamhulp’

Vorige maand verscheen de nieuwste thriller van Esther Verhoef, getiteld 'De kraamhulp'. Dinsdagavond werd de populaire auteur hierover geïnterviewd door Mijke Pol in Perron 3 te Rosmalen. Pol stelde diverse vragen aan Verhoef en aan het einde van de avond mochten de bezoekers ook nog vragen stellen. Als afsluiting vond er een signeersessie plaats.

Om 20:00 uur betraden Mijke Pol en Esther Verhoef de bomvolle zaal. Daaruit bleek maar weer hoe populair Verhoef is. Haar thrillers gaan als zoete broodjes over de toonbank en vrijwel overal waar ze komt – of het nu een lezing of een signeersessie is – is het druk. Vooral vrouwen lezen haar boeken graag.

De avond begon uiteraard over 'De kraamhulp'. Verhoef wilde al jaren een verhaal schrijven over iets dat heel dichtbij stond. Dichterbij dan een eerste bevalling kan haast niet. Je kraamhulp is een baken van rust en zekerheid; iemand waarmee je veel intieme zaken bespreekt. Wat als zo iemand nu kwade bedoelingen heeft? Dat intrigeerde de auteur en dat idee heeft ze meegenomen in het boek.

Esther Verhoef heeft als research meegelopen met een kraamhulp en heeft een nachtdienst meegedraaid bij de politie. Over dat laatste kon ze niet veel zeggen vanwege de ondergetekende zwijgplicht, maar het was een spannende en boeiende avond die ze in een kogelvrij vest heeft meegemaakt. Ze kwam er toen bijvoorbeeld achter dat mensen automatisch langzamer gaan rijden als er een politieauto in de buurt is. Op dat moment besefte ze dat ze dat zelf ook doet.

De kraamhulp in het boek heeft een zeer bijzondere naam, namelijk Hennequin. Verhoef vertelde dat ze altijd met een aantal proefnamen begint te schrijven die in de loop van het verhaal vaak veranderen. Hennequin bleef telkens overeind. Toen ze op onderzoek was in Rotterdam om in de huid van de kraamhulp te kruipen, huurde ze een appartement. De ingang van het gebouw bleek aan de Hennekeinstraat te zijn. Toen wist ze zeker dat de naam zou blijven. Opmerkelijk detail: toen Verhoef later de algemene foto's van het appartement op internet terugkeek, lag in de slaapkamer haar boek 'Tegenlicht'.

Wanneer de auteur aan een nieuw boek is begonnen, is ze daar continu mee bezig. Haar laptop neemt ze dan overal mee naartoe: naar lezingen, op vakantie etc. Ze schrijft zo'n tien à elf uur per dag. Vroeger schreef ze vooral 's nachts; nu probeert ze tegen 3:00 uur wel te stoppen.

Verhoef bekende tijdens het interview dat ze haar 'oude' boeken wel eens herleest. Haar man Berry moet daar altijd erg om lachen als hij haar met haar eigen boek ziet zitten. Voor haar zijn het leermomenten om haar vroegere werk terug te lezen. Ze ontdekt dan hoe ze dingen nu anders zou doen. Als er een tweede of derde druk van een boek uitkomt, past ze wel eens zaken aan. Soms gaat het dan om slechts één zinnetje...

Na afloop van het interview kreeg Verhoef een enorm applaus en was het tijd voor de signeersessie. De lokale boekhandelaar deed goede zaken; er werden vooral veel exemplaren van 'De kraamhulp' verkocht.

Het was een zeer boeiende avond. De bezoekers zullen nu heel wat spannende leesuurtjes aan 'De kraamhulp' gaan beleven.