Overslaan en naar de inhoud gaan

Ontmoeting met Jacques Vriens

Vanaf het moment dat ik op de basisschool leerde lezen, heb ik dat veelvuldig gedaan. Ik las zoveel en zo vaak mogelijk als ik kon. Als mijn moeder naar de bibliotheek ging, ging ik vaak mee. Wat vond (en vind) ik het heerlijk om rond te snuffelen tussen alle boeken en iets nieuws uit te zoeken om mee naar huis te nemen.

Tijdens mijn basisschooltijd had ik twee favoriete schrijvers: Carry Slee en Jacques Vriens. Ik wilde alles lezen dat zij geschreven hadden. En gelukkig voor mij had onze bibliotheek veel boeken van deze twee auteurs. Ik vond hun verhalen geweldig! Carry Slee en Jacques Vriens zijn toch wel echt jeugdhelden van mij.

Naarmate ik ouder werd, las ik steeds minder boeken van mijn jeugdhelden. Daar kwamen andere auteurs voor in de plaats. Maar ik ben mijn jeugdhelden nooit vergeten. Ik heb van hen allebei diverse boeken in mijn bezit, die ik op latere leeftijd nog wel eens herlezen heb. Ik blijf het geweldige verhalen vinden en lees ze ook nu nog met veel plezier.

Toen bekend werd dat Jacques Vriens het verhaal rondom de nieuwste attractie van De Efteling zou schrijven, wist ik meteen dat ik dat boek wilde hebben. Wat vond ik het gaaf dat Jacques Vriens naar het pretpark zou komen op de dag dat het boek zou verschijnen. Daar wilde ik dolgraag bij zijn.

Gisteren was het zover: de boekpresentatie van Jacques Vriens in De Efteling. Na een officieel gedeelte bij Baron 1898 kwam de auteur naar De Efteldingen, waar het boek vanaf klokslag 15:00 uur te koop was. Mijn moeder ging in de rij staan om het boek te halen; ik in de rij voor het signeren.

Het heeft eventjes geduurd, maar ik heb één van mijn jeugdhelden mogen ontmoeten. En wat is hij een aardige man, die de tijd voor zijn lezers nam. Ook al stond de rij tot buiten de winkel, hij signeerde elk boek, nam tijd voor een kort praatje en ging op de foto. Hij vertelde dat hij – ondanks zijn hoogtevrees – één keer in Baron 1898 is geweest. Hij vond dat hij er wel een keer in moest zijn geweest, aangezien hij er een boek over had geschreven. Hij had niet verwacht dat het zo druk zou worden voor het signeren; dat had hij alleen maar durven dromen.

Als een kind zo blij liep ik met mijn gesigneerde boek de winkel uit. Mijn moeder en ik vervolgde ons dagje Efteling. En Jacques Vriens? Die heeft nog wel een tijdje zijn boeken mogen signeren… mét zijn allermooiste handtekening, zoals hij zelf bij binnenkomst zei.