Vijf vragen aan… Nancy Olthoff

Lezen is van alle tijden. Of je nu één boek per jaar leest of wekelijks een boek verslindt, lezen brengt je even in een andere wereld, leert je het een en ander en zorgt voor de nodige ontspanning. Heerlijk!

Ik ben natuurlijk niet de enige die dol is op lezen. In de rubriek ‘Vijf vragen aan…’ laat ik een (veel)lezer aan het woord. Wie weet levert het je wel een mooie boekentip op. Deze keer lees je de antwoorden van auteur Nancy Olthoff. Dit jaar is haar debuut ’De achtbaantester’ verschenen.

1. Welk boek lees je op dit moment en wat vind je er tot nu toe van?
Ik heb ‘De Blikman’ nét uit, van Sarah Winman. Een bijzonder boek, waar ik niet direct inkwam, maar het heeft wel luikjes in mijn hoofd geopend. Het mooie aan het verhaal vind ik de intense vriendschap die eruit spreekt, en de liefde, die zich niet in hokjes laat dwingen. Ook zit er iets melancholisch in. Ik denk dat het geen allemansvriend is, maar toch een aanrader.

2. Welk boek heb je in je jeugdjaren verslonden?
Ik herinner me de boeken van Veronica Hazelhoff. Ze stond bij de boeken voor pubers; ik was al snel uitgekeken op het kindergedeelte. In haar verhalen gebeurden spannende dingen, zoals een eerste zoen of sigaret, maar er zat ook veel ongemak in. Opgekropte emoties, gedachtegangen, van alles waar ik me in herkende, want ik dacht uren na (als ik niet las).

3. Welk boek zou je willen herlezen en waarom?
Ik herlees ‘Zout op mijn huid’ van Benoite Groult, een heerlijke roman vol verlangen, lust, overpeinzingen en introspectie. Perfect boek voor de zomer, met inhoud. Zo heb ik er nog een paar, maar die vind ik te intiem om te noemen. Met het noemen van een titel geef je jezelf een beetje bloot, en een paar parels houd ik privé…

4. Welk boek staat al heel lang ongelezen in je kast en hoe komt dat?
‘Stoner’ van John Williams. Als ik het boek vastpak krijg ik een heel zwaar gevoel, alsof er een donkere deken over me wordt gelegd. Zo’n zware, die kriebelt. En dan ben ik er nog niet eens in begonnen!

5. Lees je liever papieren boeken of digitale boeken en waarom?
Ieder zijn ding, maar ik kan me niks voorstellen bij digitaal. Al die apparaten de hele dag door, doe mij maar de geur van papier, het gevoel in mijn hand, de sensatie van het omslaan van pagina’s. Het liefst leefde ik in de tijd van ‘Pride and Prejudice’, met mister Darcy en een koets, en lange wandelingen in een park, vol ingehouden emoties en lekker veel zwelgen. En dan een woeste zoen op het eind! :-)